çelebi kelimesi ne demek TDK sözlük anlamı ve açıklaması nedir?
çelebi
Türkçe çalap + Arapça -ī
1. isim Bektaşi ve Mevlevi pirlerinin en büyüklerine verilen ünvan.
2. isim, eskimiş Hristiyan tüccar:
Çelebi, tütün mü alacaksınız?
3. sıfat Görgülü, terbiyeli, olgun (kimse):
"Yeleği gümüş köstekli, fesi kalıpsız, orta yaşlı bir adamdı. Son derece Osmanlı ve çelebi." - Attilâ İlhan
Çelebi
isim, özel, (çele'bi)
Kırıkkale iline bağlı ilçelerden biri.
Tiyatro Terimleri Sözlüğü - 1966
(Kar.): En eski tiplerden biri. Genç ve zengindir. Her zaman son modaya uygun giyinen ve okuma yazması olan kimsedir.
Tarih Terimleri Sözlüğü - 1974
1. Kentli eğitimi görmüş, okur yazar ince kişi. 2. Osmanlılarda XV. yüzyıla kadar padişah oğullarına, Mevlana soyundan gelenlere verilen san.
Gösterim Sanatları Terimleri Sözlüğü - 1983
İstanbul ağzıyla konuşan tip. Genellikle kibar ve mirasyedidir. Züppe, çıtkırıldım ve asalaktır. Güzel konuşmayı, şiir okumayı, eğlenceyi ve gezmeyi sever. Kadınlara düşkün ve onlara olan davranışlarında: bencildir. Adının sonunda «zade» vardır: Razakızade, Kınnapzade gibi.
Kelime Kökeni
Türkçe çeleb veya çalab "yüce kişi, tanrı" sözcüğünden türetilmiştir. Türkçe sözcük Süryanice ṣəlab veya ṣəlīb צלבא "1. haç, 2. (mecazen) rab, Hz. İsa" sözcüğünden alıntıdır. Daha fazla bilgi için salip maddesine bakınız.
Tarihte En Eski Kaynak
"sahip, efendi, şeyh" [ TDK, Tarama Sözlüğü (1400 yılından önce) : Lokman Hekim çelebisiniŋ kamu kullarından yatlurağı ve horrağıydı ]
"kibar, terbiyeli kimse" [ Meninski, Thesaurus (1680) ]