 |
| Türkiye Ordu Bandosu, Afyon, 1936. |
Bando, bir tür müzik topluluğudur. Parklarda ya da geçit törenlerinde çalan bir bando insanların hoş zaman geçirmesini sağlar. Orkestra ve bando sözcükleri, müzisyenler topluluğunu çağrıştırır. Bandolar da kimi zaman orkestra niteliği gösterebilir ve en az yaylı orkestralar kadar nitelikli ve geniş repertuvara sahip konserler verebilirler. Geçmişten bu yana süre gelen bir düşünce olan "Bandolar sadece eğlence amaçlıdır." düşüncesi son derece yanlıştır. Günümüz bandoları özellikle askerî bandolar son derece geniş repertuvara sahip, yurt dışında da faaliyet gösteren bir orkestra niteliğindedir. Bir orkestradaki yaylı çalgıların sesleri açık havada yeterince duyulmadığı için bandolar üflemeli ve vurmalı çalgılar kullanırlar. Bandoların yürüyüş bandosu ve konser bandosu olmak üzere iki çeşidi vardır.
bando kelimesi ne demek TDK sözlük anlamı ve açıklaması nedir?
(ba'ndo), İtalyanca bando
1. isim, müzik Türlü üflemeli ve vurgulu çalgılardan oluşan ve genellikle geçit törenlerinde kullanılan mızıkacılar topluluğu veya takımı, mızıka:
"Tepebaşı bahçesindeki bando da Tuna Dalgası'nı çalıyordu." - Osman Cemal Kaygılı
2. isim, mecaz Takım, topluluk:
"Hırsızlar bandosuna kumanda eden Ciyanni, asıl hırsız değilmiş." - Ahmet Midhat
Kelime Kökeni
İtalyanca banda2 "müzik grubu" veya Fransızca bande "takım, grup, çete, müzik grubu" sözcüğünden alıntıdır. Bu sözcük Geç Latince bandum "1. sancak, 2. bir sancak altında toplanan güruh, çete" sözcüğünden evrilmiştir. bandıra maddesine bakınız.
Tarihte En Eski Kaynak
[ Ahmet Vefik Paşa, Lugat-ı Osmani (1876) ]