insan dışkısı |
Dışkı, ince bağırsakta sindirilmeyen ve kalın bağırsakta bakteriler tarafından parçalanan katı veya yarı katı gıda kalıntılarıdır. Dışkı, bakteriyel olarak değiştirilmiş bilirubin gibi nispeten düşük miktarda metabolik atık ürünlerini ve bağırsak çeperinden gelen ölü epitel hücrelerini içerir.
Dışkı, defekasyon sırasında anüs veya kloaka yoluyla atılır.
Dışkı, tarımda gübre olarak veya toprak düzenleyici olarak kullanılabilir. Ayrıca yakıt olarak veya kurutularak inşaat malzemesi olarak da kullanılabilir. Bazı tıbbi kullanımları da mevcuttur: İnsan dışkısı, dışkı nakli veya dışkı bakteriyoterapisi amacıyla kullanılmaktadır.
Özellikleri
Dışkıların ayırt edici kokusu, skatol ve tiyollere (kükürt içeren bileşikler) ve ayrıca aminlere ve karboksilik asitlere bağlıdır. Skatol; triptofandan, indolasetik asit aracılığıyla üretilir, dekarboksilasyonu ile skatol elde edilir.
Algılanan kötü dışkı kokusunun insanlar için bir caydırıcı olduğu sanılmaktadır, çünkü dışkıyı tüketmek veya ona dokunmak hastalığa veya enfeksiyona neden olabilir.
Skatol, dışkının hoş olmayan kokusundan sorumlu olan başlıca bileşiktir. |
Hidrojen sülfür molekülü dışkı kokusuna katkıda bulunur. |
Fil dışkısı |
Ayı dışkısı |
Çöp poşetlerinin tüketimini gösteren ayı dışkısı |
Tepeli devekuşu bitki tohumlarını dışkılarıyla dağıtır |
Solucan dışkısı, minerallerin ve bitki besin maddelerinin toprağa erişilebilir bir biçimde sağlanmasına yardımcı olur. |
Farklı deniz kuşlarının dışkıları. |
dışkı ne demek TDK sözlük anlamı ve açıklaması nedir?
isim, biyoloji
Sindirim sonunda anüs yoluyla dışarıya atılan besin artığı, kaka, bok, büyük abdest, kazurat.
Kelime Kökeni
Türkçe dış sözcüğünden +gU sonekiyle türetilmiştir. Daha fazla bilgi için dış maddesine bakınız.
Ek Bilgi
Anadolu ağızlarındaki fışkı < Yeni Yunanca foúski sözcüğünden esinlenmiş olduğu açıktır. Sıfattan isim türeten +kI eki benzersizdir.
Tarihte En Eski Kaynak
"gaita" [ TDK, Türkçe Sözlük, 1. Baskı (1945) ]