Leo Löwenthal; (3 Kasım 1900 - 21 Ocak 1993) Alman sosyolog ve filozof. Frankfurt’ta doğdu. Anne babası asimile olmuş Yahudilerdendi. 1926’da, sonradan “Frankfurt Okulu” adıyla anılacak olan Frankfurt Üniversitesi Toplumsal Araştırmalar Enstitüsü’ne katıldı. Burada özellikle edebiyat sosyolojisi ve kitle kültürü konularına odaklanan Löwenthal, enstitünün 1932 yılında çıkarmaya başladığı derginin baş editörlüğünü üstlendi. Adolf Hitler’in iktidara gelmesinin ardından, çoğunluğu Yahudilerden oluşan enstitünün diğer üyeleri gibi Löwenthal de Almanya’dan ayrıldı ve çalışmalarına New York’taki Columbia Üniversitesi’nde devam etti. Burada Alman meslektaşlarıyla yakın temasını korumakla birlikte, savaştan sonra Almanya’ya geri dönmek yerine ABD’de kalmayı tercih etti. 1956 yılında Berkeley’deki California Üniversitesi’nin sosyoloji bölümüne geçen Löwenthal, 1968 yılında resmi olarak emekli olmasına rağmen üniversiteyle bağını neredeyse hayatının sonuna dek koparmadı. 1970’teki öğrenci grevi sırasında yüksek lisans öğrencilerine yönelik olarak başlattığı edebiyat sosyolojisi semineri 1992 yılına kadar devam etti. Hayatının son yıllarında hem Almanya hem de ABD’de birçok ödüle layık görülen Löwenthal 1993 yılında aramızdan ayrıldı.
Leo Löwenthal’ın Yaşamı
Frankfurt’ta asimile olmuş Yahudi bir çiftin oğlu olarak dünyaya gelen Leo Löwenthal, ergenliğini Weimar Cumhuriyeti’nin çalkantılı ilk yıllarında yaşadı. 1926’da henüz yeni kurulmuş olan Sosyal Araştırmalar Enstitüsü’ne katıldı ve kısa sürede yazın ve kitle kültürü sosyolojisi konusunda önde gelen isimlerden birisi oldu.
Leo Löwenthal, 1932’de çıkardığı “Zeitschrift für Sozialforschung” dergisinin yöneticiliğini ve editörlüğünü yaptı. Heterodoks ve bağımsız Marksistler, psikanaliz gibi yeni entelektüel akımlara açık ve ağırlıklı olarak Yahudilerden oluşan Enstitü’nün üyeleriyle birlikte, Adolf Hitler 1933’te iktidara geldiğinde hızla Almanya’dan uzaklaştı. Löwenthal, Enstitü üyeleri ile birlikte Cenevre’de bir yıl kaldıktan sonra, Columbia Üniversitesinin onlara tanıdığı sığınma hakkıyla New York’a yerleşti.
Löwenthal, savaş sırasında Kaliforniya’ya taşınıp Washington’daki Savaş Enformasyon Ofisi ile çalışmaya başlayan arkadaşlarıyla olan bağını hiç koparmadı. Horkheimer, Adorno ve Friedrich Pollock savaştan sonra Enstitü’yü yeniden kurmak için Frankfurt’a dönmüş olsalar da Leo Löwenthal, eski üyeler Herbert Marcuse, Franz Neumann, Otto Kirchheimer ve Erich Fromm gibi arkadaşlarıyla birlikte Amerika Birleşik Devletleri’nde kalmayı seçti.
Amerika’nın Sesi’nde yedi yıl araştırma direktörü olarak ve Stanford İleri Düzey Davranış Bilimleri Merkezi’nde bir yıl daha çalıştıktan sonra, 1956’da Berkeley’de Retorik Bölümü’nde çalıştıktan kısa bir süre sonra aynı okulun Sosyoloji Bölümü’ne katıldı.
Leo Löwenthal 1968’de resmen emekli olmasına rağmen, neredeyse hayatının sonuna kadar akademide aktif olarak kaldı. 1968’den 1972’ye kadar Bütçe Komisyonu’nda görev yaptı ve 1973-74’te Sosyoloji Bölümü’nün başkanlığını yaptı.
Löwenthal’in sosyoloji yüksek lisans öğrencileriyle düzenlediği ünlü seminerleri, 1970 senesindeki öğrenci grevinde başlatıldı ve 1992’nin son aylarına kadar devam etti. Seminerlerin katılımcılardan ikisi, Jim Stockinger ve Terry Strathman, seminerin yazınsal analize alışkın olmayan sosyologlar için “özellikle özgürleştirici” bir “kuşaklar arası diyalog” ürettiğini söylediler.
Löwenthal’in eserleri 1980’lerde hem Almanca hem de İngilizce olarak Transaction Press tarafından yayınlandı. Bunlar arasında en dikkate değer olanları “Prophets of Deceit” (1949), “Literature and the Image of Man” (1957) ve “Literature, Popular Culture, and Society” (1961) olarak sıralanabilir.
Leo Löwenthal, hayatının son on yılında, Atlantik’in her iki yakasında da zengin bir şekilde onurlandırıldı. 1985’te Berkeley Ödülü ve Federal Almanya Cumhuriyeti’nin Liyakat Haçı ile ödüllendirildi, ayrıca Siegen Üniversitesi, Berlin Üniversitesi ve Hamburg Üniversitesinden fahri doktora unvanları aldı. Ayrıca kendisine Frankfurt Şehri Goethe Madalyası ve Adorno Ödülü verildi.