mukabele kelimesi ne demek TDK sözlük anlamı ve açıklaması nedir?
(muka:bele), Arapça muḳābele
1. isim Toplu yerlerde yüksek sesle hatim okunurken Kur'an okumasını bilenlerin gözleriyle Kur'an'ı takip etmesi, bilmeyenlerin dinlemesi:
"Tevfik'in kızı selatin camilerine ramazanda mukabele için büyük ücretlerle çağrılıyordu." - Halide Edip Adıvar
2. isim ► karşılık.
3. isim, eskimiş Karşı gelme.
4. isim, eskimiş Karşılıklı yapılan okuma.
Kitaplıkbilim Terimleri Sözlüğü - 1974
bk. karşılaştırma.
Kelime Kökeni
Arapça ḳbl kökünden gelen muḳābalat مقابلة "karşı karşıya gelme, yüzleşme, karşılaşma" sözcüğünden alıntıdır. Arapça sözcük Arapça ḳabūl قبول "kabul etme, geçinme" sözcüğünün mufā"alat vezni (III) masdarıdır. Daha fazla bilgi için kabul maddesine bakınız.
Tarihte En Eski Kaynak
[ (1300 yılından önce) ]
Etiketler:
Kelime Etimolojisi (Kökeni) Sözlüğü
Kitaplıkbilim Terimleri Sözlüğü
Türkçe Sözlük
Türkçe'deki Arapça Kökenli Kelimeler
Mukabele, bir kimsenin Kur'an'ı ezberden veya kitaptan yüksek sesle okuması ve onu dinleyen topluluğun da sessizce Kur'an'dan takip etmesidir. Mukabele anlamca karşılıklı verme, karşılıklı okuma anlamına gelir. Kur'an, Peygamber'in son Ramazan'ında okuduğu sıralama ile vefatından sonra Ebubekir zamanında mushaflaştırılmış, Osman zamanında teksir edilerek büyük şehirlere gönderilmiştir. 600'den fazla sahifeden oluşan kitap düzeni, takriben 20 sayfadan oluşan 30 cüze bölündü. Özellikle Ramazan aylarında her gün bir cüz okuyarak bayrama kadar bütün Kur'an'ı baştan sona okuma geleneği içinden mukabele geleneği doğmuştur.
YanıtlaSil