yapı

Yapı bir nesne ya da sistemdeki ilintili parçaların bir arada bulunmasına verilen addır. İnsan ürünü yapılara bina ve makine; doğal yapılara ise canlılar, mineraller ve kimyasal maddeler örnek gösterilebilir. Veri yapıları ve müzikal formlar ise soyut yapılardır.

Bir DNA molekülünün yapısı

İçindekiler

TDK sözlük anlamı nedir?

TDK sözlük anlamı nedir?

1. isim Barınmak veya başka amaçlarla kullanılmak için yapılmış her türlü mimarlık eseri, bina.

2. isim Yapılmakta olan konut, yol, köprü vb. inşaat, konstrüksiyon.

3. isim Yapma, oluşturma, ortaya konulma, meydana getirme:

Kırıkkale yapısı bir tabanca.

4. isim Canlı bir varlığın ruh veya beden özelliklerinin tümü, bünye, strüktür:

"Yapısı sağlam, güzel bir erkekti." - Yusuf Ziya Ortaç

5. isim Bütünün bir araya getirilişinde uyulan dizge, strüktür:

Dil yapısı. Cümle yapısı.

6. isim, biyoloji Bir hücrede, bir dokuda, karmaşık oluşumlu bir organizmada elemanların düzeni.

7. isim, felsefe Ögeleriyle somut bağımlılığı olan bütün.

8. isim, toplum bilimi Parçaları ve ögeleri arasında yasaya uygunluk, durağan bağlar ve karşılıklı ilişkiler bulunan dizge veya bütün, strüktür.

Yerbilim Terimleri Sözlüğü - 1971

Türkçe: bünye, İngilizce: structure, Fransızca: structure, Almanca: Struktur, Gebilde

Kayaç kütlelerinin kıvrılma, kırılma gibi biçim değiştirme olayları ve iç itim sonucu birbirleriyle ilgili durumları.

Ruhbilim Terimleri Sözlüğü - 1974

Türkçe: bünye, İngilizce: constitution

Canlı bir varlığın ruh ve beden özellikleri bütünlüğünün özellikle kalıtımla ilgili olan yönleri.

İstatistik Terimleri Sözlüğü - 1983

İngilizce: structure, Almanca: Struktur

Bir örnekbiçimi oluşturan değişkenler arasındaki bağıntının örüntüsü. Etken çözümlemesinde yapı, değişkenler ve ortak etkenler arasındaki bağıntının örüntüsüdür. Her değişken ortak etkenlerin tümüne bağlı değilse yapı yalındır.

Mantık Terimleri Sözlüğü - 1976

İngilizce: structure, Fransızca: structure, Almanca: Struktur

Boş olmayan bir küme ile alanları bu küme içinde olan belli bağıntılardan oluşan dizge.

Güzel Sanatlar Terimleri Sözlüğü - 1968

İngilizce: building, Fransızca: bâtiment, Almanca: Bau

(Mimarlık) Genel olarak dülger ve duvarcıların birlikte yaptıkları örek.

Kimya Terimleri Sözlüğü - 1981

Türkçe: strüktür, İngilizce: structure, Fransızca: structure, Almanca: Struktur

Her tür dizge, bileşik, molekül, atom ve çekirdekten bir araya gelen nesne ya da parçaların birbirine göre oluşturdukları düzenlenim.

Kimya Terimleri Sözlüğü - 2007

Türkçe: strüktür, İngilizce: structure, Fransızca: structure, Almanca: Struktur

Her tür dizge, bileşik, molekül, atom ve çekirdekten bir araya gelen nesne ya da parçaların birbirine göre oluşturdukları düzenlenim.

Kentbilim Terimleri Sözlüğü - 1980

Türkçe: bina, İngilizce: building, structure, construction, Fransızca: bâtiment, contsruction, Almanca: Gebäude

Duvarlar ya da sütunlar üstüne oturtulmuş bir çatısı bulunan, insanların, hayvanların ve malların barınması ya da başka gereksinmeleri karşılamaları amacıyla yapılmış; bir yapıtasarcılık ürünü.

Coğrafya Terimleri Sözlüğü - 1980

Türkçe: bünye, İngilizce: structure, Fransızca: structure, Almanca: geologische Struktur

Kayaçların ve onların oluşturdukları katmanlarında yerkabuğu içindeki düzeni, durumu.

Uygulayım Terimleri Sözlüğü - 1980

Türkçe: 1- bünye, 2- strüktür, 3- bina, inşaat; 4- imal, İngilizce: 1, 2- structure; 3- construction, 4- making, Fransızca: 1,2- structure; 3- construction, 4- production

1. genel uygulayım: a. Bir bütünü oluşturan parçaların düzenlenimi. b. Yapılış, kuruluş, oluş, yaratış; bunların biçimi. 2. a. fizik, kimya: Öğecik ve özdeciklerin, eksiciklerden, öğeciklerden oluşma biçimi. b. metalbilim: 1. Genellikle içyapı yerine ve ona özdeş olarak kullanılan terim. 2. Belirli bir düzen içinde yapılmış olan ürün, yapım vb. c. yerbilim: Kayaç kütlelerinin kıvrılma, kırılma gibi biçim değiştirme olayları ve iç itim sonucu birbiriyle ilgili durumları. 3. mimarlık, bayındırlık: Barınmak, çalışmak ya da başka bir amaçla kullanılmak için yapılmış her türlü mimarlık, bayındırlık yapıtı. 4. işleyim: a. Yapma, oluşturma. b. bk. yapım.

Fiziksel Kimya Terimleri Sözlüğü - 1978

İngilizce: structure, Fransızca: structure, Almanca: Struktur, Aufbau, Gefüge, Diğer: Jap. kôzô

Öğecik ile özdeciklerin, eksicik ya da öğeciklerden oluşma biçimi.

Zanaat Terimleri Sözlüğü - 1976

Duvar. (*Tavşanlı -Kütahya)

Orta Öğretim Terimleri Kılavuzu - 1963

Türkçe: bünye, Fransızca: structure

(botanik, jeoloji, kimya)

Metalbilim İşlem Terimleri Sözlüğü - 1972

İngilizce: structure, Fransızca: structure, Almanca: Gefüge

1. Metabilimde, genellikle içyapı yerine ve ona özdeş olarak kullanılan terim. 2. Belirli bir düzen içinde yapılmış olan.

Gramer Terimleri Sözlüğü - 2003

İngilizce: structure, Fransızca: structure, Almanca: Struktur

Belli bir dilin bölümlerini birbirine bağlayan ilişkiler bütünü. Söz gelişi, Türkçenin ses yapısı, seslerin birbiri ile ilişkilerine, şekil yapısı da ek ve köklerin karşılıklı ilişkilerine bağlı bir sistem, bir bütündür.

denetim

denetilmek

denetilme

denetici

denetçilik